Lady Ann Orr Lewis

Prins Bernhard publiceert in 2004 een open brief. Hij vindt het tijd om op te treden tegen wat hij ziet als ‘vele, vaak gemene en ongefundeerde aantijgingen in publicaties en in de media’. De prins vertelt in de brief zíjn waarheid, al vertelt hij zeker niet alles. Maar hij gaat wel voor het eerst openlijk in op zijn relatie met Lady Ann Orr Lewis.

==

‘Wat betreft de verhalen over buitenechtelijke kinderen volsta ik met op te merken dat de hardnekkigheid waarmee het onzinverhaal over twee vermeende “Londense zoons” recentelijk steeds weer bovenkomt mij echt heeft verbaasd,’ schrijft Bernhard. ‘Deze “zoons” zouden door mij in de oorlogsjaren zijn verwekt bij een goede vriendin, Lady Ann Orr Lewis. Kennelijk wordt hier de bewijslast omgedraaid, in die zin dat ik moet bewijzen wat er niet is. Een onmogelijke opgave. Toch heb ik laten vaststellen dat de Britse geboorteregisters uit die jaren geen inschrijvingen van kinderen van Lady Ann bevatten. Daarnaast heeft de beste vriendin van Lady Ann uit die jaren een beëdigde verklaring afgelegd met de verzekering dat haar vriendin in die jaren nooit zwanger is geweest. Ook het verhaal dat mijn vrouw Lady Ann niet heeft gekend is onjuist. Zij was al in 1946 en volgende jaren ons beider gast tijdens de wintersportvakanties in familieverband.’

Een goede vriendin kan de prins de mooie Lady Ann Orr Lewis zeker noemen. Ze is vier jaar ouder dan hij, een ravissante schoonheid die qua uitbundigheid wel wat weg moet hebben gehad van zijn moeder, prinses Armgard. Ann mag zich lady noemen maar is zelf geen aristocrate. Ze werd in 1906 als Ann Bibby geboren. Wanneer ze trouwt met Sir Duncan Orr Lewis, de zoon van een Canadese miljonair, heeft ze al een huwelijk achter de rug. Dat is voor Sir Duncan geen bezwaar, want Ann wordt zijn derde vrouw.

Haar zoon Alan stamt uit haar eerste huwelijk. Als de oorlog uitbreekt wordt hij naar Canada gestuurd en vertrekt Duncan naar Iran. Bernhards gezin verblijft ook in Canada als hij Ann ontmoet. Hij meldt de ontmoeting niet veel later aan Juliana. In september 1940 schrijft hij haar dat hij ‘een heel aardig meisje’ had ontmoet tijdens een verblijf in de schuilkelders van het beroemde Claridge’s Hotel.

Een maand later is duidelijk dat Bernhard contact is blijven houden met dit aardige meisje. Hij stuurt Juliana zelfs een cadeautje voor Anns zoon Alan, met het verzoek dit door te sturen. De prinses lijkt geen problemen te hebben met de vriendschap en vraagt zelfs onomwonden of hij wel alleen slaapt. Van enige jaloezie blijkt niets in het briefverkeer dat door Cees Fasseurs boek over Juliana en Bernhard openbaar is geworden. Bernhard vertelt niet alles – zoals hij later ook niet zou doen – maar geeft wel aan dat de seksuele moraal in het Londen van de jaren veertig kennelijk nogal vrij is en dat hij vele aanbidsters heeft.

Maar waar anderen komen en gaan en weer anderen niet eens de kans krijgen, is Ann wel een blijvertje. De prins en zij dineren en dansen samen en zijn het onderwerp van vele roddels. Dat zij elkaar zo openlijk kunnen ontmoeten is mogelijk omdat zij hun beider partners op de hoogte hebben gesteld. Anns echtgenoot blijkt echter wel minder ruimdenkend te zijn dan Juliana. Hij maakt zijn ongenoegen over de romance tussen zijn vrouw en de prins op diverse manieren duidelijk. Over en weer dreigen Bernhard en Duncan met vechtpartijen, waarover de prins overigens ook gewoon aan Juliana schrijft. Door de grote afstand en de oorlog zit er voor Juliana en Duncan Orr Lewis weinig anders op dan het te accepteren. De relatie tussen Bernhard en Ann is zeer hecht geworden. Bernhard verblijft zelfs in de laatste oorlogsmaanden even bij haar in Parijs, waar ze zich nuttig maakt in de legerkantines.

Of Juliana gehoopt heeft dat ze haar oude leven met Bernhard in Nederland weer zou kunnen oppakken weten we niet. Maar al voor de bevrijding is haar duidelijk geworden dat Ann ook voortaan een deel van haar leven zou gaan uitmaken. Ann heeft haar inmiddels brieven geschreven en Bernhard probeert zelfs te regelen dat haar zoon Alan met Juliana en haar dochters uit Canada kan terugreizen. Ann en Juliana ontmoeten elkaar en ze is in die eerste naoorlogse jaren regelmatig te gast op Paleis Soestdijk. Ze gaat ook mee op vakantie met het gezin van de kroonprinses en haar man.

De redelijk openlijke en zeer geciviliseerde wijze waarop de zaken worden aangepakt, kan echter niet voorkomen dat Anns aanwezigheid voor problemen zorgt. In de omgeving van Juliana vindt men dat het geen pas heeft dat Bernhard zijn vriendin meeneemt op gezinsvakanties. En in Engeland dreigt de relatie zelfs in de openbaarheid te komen. Sir Duncan Orr Lewis wil zich eind jaren veertig van zijn Ann laten scheiden en wil als reden voor de scheiding zijn vrouw van overspel met prins Bernhard betichten. De Nederlandse en Britse regering moeten grote moeite doen om Orr Lewis van dit voornemen af te houden. De kwestie komt wel in geheime diplomatieke stukken ter sprake, die enkele jaren geleden openbaar zijn geworden, maar blijft buiten de publiciteit. Zie hiervoor ook de bijlage vanaf pagina 37.

Ten paleize, en ook daarbuiten, worden alle middelen ingezet om Bernhard op het rechte echtelijke pad te krijgen. Zelfs zijn moeder wordt aangespoord om haar zoon te wijzen op de gevolgen die zijn buitenechtelijke relatie kan hebben. En ook prinses Wilhelmina wordt op de hoogte gesteld. Maar uitgerekend Juliana zelf lijkt daar nauwelijks mee bezig te zijn. Pas als Bernhard door Greet Hofmans wordt aangewezen als onzuivere factor ten paleize waardoor de genezing van prinses Marijke uit zou blijven, gaat het enigszins een rol spelen. Of dat de reden is dat Ann begin jaren vijftig meer en meer uit het leven van Bernhard verdwijnt valt te betwijfelen. De komst van een nieuwe en veel jongere minnares, Alicia Webber, lijkt daar eerder mee te maken te hebben.

Volgens diverse bronnen heeft Ann echter altijd contact gehouden met Bernhard, via brieven en de telefoon. Na haar scheiding van Duncan Orr Lewis blijft ze zijn naam gebruiken, ook al heeft die inmiddels een vierde echtgenote, Marjorie, gevonden. Ann vestigt zich eerst op de Bahama’s en later in Florida, waar ze zelfs enige tijd voor de BBC werkt. Uit die tijd dateert ook voor zover bekend de enige openbare kleurenfoto waarop duidelijk te zien is wat voor een schoonheid zij was. Ann verhuist in de jaren zeventig terug naar Londen, waar ze in 1996 op 89-jarige leeftijd overlijdt.